Krioterapia leczenie zimnem zabieg polega na obniżeniu temperatury tkanek od temperatury otoczenia do wartości niższych niż ciepłota skóry, czyli doprowadzeniu do niższej temperatury niż strefa komfortu cieplnego, w wyniku, której następuje uruchomienie mechanizmów odpowiedzialnych za regulację ciepłoty ustroju i zmniejszenie utraty cieplnej. Następuje skurcz naczyń skóry oraz tkanki podskórnej. Dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi, a przez co miej temperatury ucieka z krwiobiegu. Są to relacje odruchowe, które są następstwem pobudzenia receptorów zimna skóry i zachodzą one podczas wyładowań w układzie współczulnym, który unerwia naczynia krwionośne. Nasilenie tej zmiany zależy od temperatury oraz od szybkości obniżania jej w czasie. Owe rekcje najczęściej występują w kończynach. Skurcz naczyń skóry przemieszcza, bowiem krew do tkanek głębiej położonych i zwiększa się przepływ krwi w dużych tętnicach i żyłach. Należy dodać, że relacje naczynioruchowe opisane wyżej są słabe na skórze głowy i tak np. przy temp.3?C utrata z okolicy głowy to 40% ciepła całego organizmu. Najprawdopodobniej mówimy tutaj o mechanizmie chroniącym mózg przed przegrzaniem. Dlatego wyłącza się zabiegi krioterapii na skórze głowy. Podczas występowania zmian naczynioruchowych pod wpływem zimna musimy wspomnieć o zjawisku regulacji cieplnej, czyli występowaniu t/z fal LEWISA. Polega to na chwilowym zwężeniu i rozszerzeniu naczyń krwionośnych położonych na powierzchni, czyli przy oziębieniu skóry do temp. zamarzania wody w niedługim okresie dochodzi do skurczu naczyń i jego rozszerzenia. Powiększony przepływ skutkuje wzrostem temperatury skóry do 8?C. W następnej fazie dochodzi do skurczu naczyń, a później znowu do ich rozszerzenia. Wywołanie takiego zjawiska skutkuje zwiększeniem oporu naczyniowego na obwodzie, przez co dochodzi do podwyższenia ciśnienia tętniczego i większego obciążenia serca oraz zwiększenia zapotrzebowania na tlen. Wywołane zmiany nie mają znaczenia u ludzi zdrowych. Jednak przy chorobie wieńcowej czy nadciśnieniu leczenie zimnem może wywołać bóle dławicowe lub wzrost ciś. tętniczego krwi. Następny mechanizm wywołany przez krioterapię to drżenie z zimna, występuje on podczas oziębienia ustroju i dochodzi do krótkich mimowolnych skurczów mięśni w skutek wzmożonej pracy energii cieplnej, co powoduje wzrost przemiany materii w ustroju i próby wyrównania utraty cieplnej przez organizm. Zabiegi krioterapii powodują również zwolnienie i pogłębienie oddechu oraz wzrost pracy wydalniczej nerek lub całkowite zniesienie ? zmniejszenie wydalania potu.
Z opisanych wyżej zjawisk wynika, że krótkotrwałe zabiegi krioterapii mają wpływ na układy ustrojowe organizmu powodując zwiększenie pobudliwości nerwów czuciowych i ruchowych. Stymulują zmniejszenie napięcia mięśni i więzadeł występujących najczęściej w okolicy kręgosłupa przy wyrostkach kolczystych t/z nadkolcowych międzykolcowych oraz żółtych, przez co leczą wypukliny i przepukliny kręgosłupa. Przy długotrwałym stosowaniu powodują podwyższenie progu bólowego i działają przeciwbólowo zmniejszają pobudliwość włókien nerwowych oraz szybkość ich przewodzenia, co skutkuje rozluźnieniem mięśni i więzadeł. Występowanie w wyniku tych zabiegów działania przeciwbólowego jak i obniżającego napięcie mięśni i więzadeł powoduje wzrost ruchomości zajętego chorobą stawu, przez, co odwzorowywuje się prawidłowy matrycowy ruch i nasz mózg zaczyna go pamiętać jak wcześniej funkcjonował uruchamiając przy tym receptory, które maja doprowadzić do pierwotnej zdrowej postaci. Uruchamiane zostają mechanizmy samoleczenia. Opisane działanie jest bardzo ważnym elementem postępowania w leczeniu narządu ruchu, stanów przeciwzapalnych, przeciwobrzękowych, dlatego w trakcie wykonywania zabiegu z krioterapii powinien być wykonywany ruch w stawach. Jednak nie wszyscy stosują się do tej metody i nie wymagają od pacjentów ruchu podczas wykonywania zabiegu krioterapii dzieje się tak zarówno w uzdrowiskach, szpitalach i przychodniach zarówno na terenie Tczewa. Najprawdopodobniej jest to wynikiem braku wiedzy lub niechęci. W firmie MAR-MED. wykonujemy zabiegi poprawnie, przez, co skuteczność oraz proces zdrowienia jest dużo lepszy. Najdziwniejsze, że producent aparatów do krioterapii również nie wiedział, że powinno się prowadzić ruchu w stawie podczas wykonywanego zabiegu.
Wskazania do stosowania krioterapii:
- Przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, przeciwbólowo ? zespoły bólowe,
- Poprawa zakresu ruchu w stawach,
- Po urazach i przeciążeniach, po złamaniu, zwichnięciu skręceniu, stłuczeniu, krwiaki, ostre zapalenie tkanek miękkich, ścięgien, torebek stawowych, mięśni, przykurcze stawowe np. po zabiegach chirurgicznych opóźniony zrost kostny, świeży uraz, staw rzekomy w stanie ostrym i przewlekłym, w endoprotezoplastyce, choroby kręgosłupa przepukliny i wypukliny
- Choroby gośćcowe, reumatoidalne, zwyrodnienia choroby kości: reumatoidalne zapalenie stawów okresie ostrym i zaostrzonym, artropatia łuszczycowa, stany bólowe w chorobie zwyrodnieniowej, zespoły zapaleń okołostawowych w stanach ostrych ostra postać dny zwyrodnienia, gościec pierwotny, zzsk ? zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, choroba Scheuermana, choroba Bechterowa, stany po operacji dysku ? kręgosłupa, w chorobach st. kolanowego, skokowego, łokciowego np. tenisisty, zespoły bolesnego barku, odwapnienia kości osteoporoza, artroza ? jałowa martwica kości, zespół Sudeka, choroby stawów( zapalenia, zwyrodnienia, nadkłykci, ostre i przewlekłe).
- Nadmierne napięcia nerwowe i mięśniowe, spastyczność,
- Choroby mięśni: międzyżebrowych, więzadeł, stanów zapalnych nerwów, niedowłady,
- Choroby układu nerwowego: nerwobóle nerwów obwodowych, w stanach wzmożonego napięcia mięśni, nerw kulszowy, lumbago,
- Oparzenia – zdejmowanie szoku termicznego
- Rehabilitacja pooperacyjna,
- Początkowy okres zakrzepowego zapalenia żył, obrzęk limfatyczny kończyn górnych, po radykalnej operacji raka sudka, ostre bóle zębów, stany po zbiegach w okolicy jamy ustnej, oraz szczęki i żuchwy,
- Obrzęki. Nadwaga, i otyłość ? przyspiesza metabolizm komórkowy,
- Kosmetyka Cellulitis.
Przeciwskazania: Krioglobulinemia- występowanie w osoczu patologicznych białek, zimna aglutynacja hemoliza ciężkie choroby serca i układu krążenia, np. niewydolność krążenia, zburzenia rytmu serca, stan po zawale mięśnia serca, nadciśnienie, choroby płuc niedawne przeszczepy (przyjmowanie leków immunosupresyjnych po przeszczepach wątroby, nerek), hemoglobinuria na zimno, pokrzywka (uczulenie na zimno), nadwrażliwość na zimno, choroba Raynauda (dyskusyjnie), zaburzenia troficzne, zaburzenie czucia, znaczna niedokrwistość, nowotwory, odmrożenia, zaburzenia mikrokrążenia tkanek (np. w miażdżycy zrostowej tętnic, cukrzycy) w przewlekłej niewydolności żylnej, choroby nerek i pęcherza moczowego, choroby neurologiczne: parestezje, polineuropatie, bardzo młody wiek pacjenta (dzieci do lat 10) (dyskusyjne), silna reakcja w „cold pressure test” niewydolność żylna.