Laseroterapia

Laseroterapia z sondą prysznicowa o działaniu promieniowania czerwonego i podczerwonego

 

Zastosowanie w rehabilitacji: choroba zwyrodnieniowa stawu, ból ścięgna Achillesa, znieczulenie, reumatoidalne zapalenie stawu – rzs, dnawe zapalenie stawu, zapalenie kaletek, ostroga piętowa, stłuczenia odleżyny skręcenia, entesopatia, zapalenie nadkłykcia, krwiak, chondropatia rzepki, stwardnienie plastyczne prącia, rwa kulszowa migrena, choroba Dupuytrena zwężenie cieśni nadgarstka, zwiotczenie mięśni ( rozkurcz ), nerwoból ,obrzęk, niedowład nerwu twarzowego, ból w okolicy krzyżowej, bóle rdzenia kręgowego, dorsalgia – bóle grzbietu, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa – zzsk, zespół cieśni nadgarstka, zespół Tietza – bóle w klatce piersiowej z zapaleniem chrzęstnym żeber, zespół tętnic kręgowych, patologia ścięgien – przyczepów, zapalenie pochewki ścięgna,

 

Neurologia: zwalczanie bólu w terapii przeciwbólowej, niedowład nerwu trójdzielnego, niedowład nerwu twarzowego, szumy w uszach, w chorobach narządu ruch przeciwbólowo tak jak w rehabilitacji,

 

Laryngologia: świeża blizna, czyrak opryszczka, ostre zapalenie ucha środkowego, pourazowe rozerwanie błony bębenkowej zapalenie gardła, naczynioruchowy nieżyt nosa, gojenie pooperacyjne, po trepanacji, zapalenie zatok, zapalenie migdałków i krtani,

 

Dermatologia: trądzik, łysienie, wypadanie włosów, bliznowiec, świeża blizna, oparzenie odleżyna, zapalenie skóry, zapalenie okołowargowe skóry, wyprysk, czyrak krwiak, opryszczka prosta, półpasiec, liszaj płaski, trądzik różowaty, gojenie pooperacyjne, rozstępy – cellulit, wrzód goleni.

 

Współczesna fototerapia, której częścią jest laseroterapia niskoenergetyczna, wykorzystuje w swojej praktyce fale z zakresu podczerwieni i nadfioletu. Promieniowanie podczerwone stosuje się przede wszystkim w terapii przewlekłych stanów zapalnych, chorób reumatycznych, stanów pourazowych oraz nerwobóli. Mechanizmem działania jest wywołanie efektu termicznego, który pobudza fizjologiczne odruchy układu naczyniowego skóry, przez co poprawia ukrwienie skóry i przyspiesza procesy metaboliczne. Promieniowanie nadfioletowe znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń dermatologicznych takich jak (łuszczyca, bielactwo, trądzik, łysienie plackowate, żółtaczki hemolitycznej, stanów zapalnych chorób reumatycznych, niedokrwistości z niedoboru żelaza w obrębie skóry).

 

W ostatnich latach dokładnie przebadano jak stopień i rodzaj polaryzacji promieniowania laserowego wpływa na gojenie się ran i wydzielanie mediatorów przez makrofagi. Okazało się, że promieniowanie laserowe spolaryzowane liniowo lub kołowo prawoskrętnie lepiej stymuluje gojenie się ran niż promieniowanie spolaryzowane lewoskrętnie. Stwierdzono, że stymulacja wydzielania przez makrofagi mediatorów wpływających na fibroblasty w czasie gojenia ran, jest tym większa im wyższy stopień spolaryzowania promieniowania. Badania nad dystrybucją promieniowania laserowego (625 nm) w tkance za pomocą mikrosond wykazały, że współczynnik pochłaniania dla ludzkiej skóry i mięśni poprzecznie prążkowanych, jest invivo dwa razy mniejszy niż inwitro. Mogłoby to przemawiać za większą przejrzystością dla promieniowania laserowego invivo, niż wykazują to pomiary invitro i obliczenia teoretyczne. Stwierdzono, że efekt biostymulacji laserowej, tak jak wiele innych efektów biologicznych jest opisany prawem Arndta-Schultza. Prawo to mówi, że bodziec słaby i średnio silny pobudzą aktywność fizjologiczną, natomiast bodziec silny lub bardzo silny może ją hamować. Obecnie w napromieniowanych stawach podczas stosowania zabiegów z laseroterapii i bezpośrednio po niej dochodzi do większego przepływu krwi w tkankach, co powoduje, że zwiększa się proces wymiany elektrolitowej.

 

Lepsza perfuzja tkankowa jest również wynikiem wzmożenia angiogenezy, która pojawia się już w piątym dniu od początku naświetlania. Podobne działanie w zakresie podczerwieni stwierdzono na naczynia limfatyczne, promieniowanie zwiększa średnicę naczyń limfatycznych, powoduje większy przepływ chłonki, jak również przyśpiesza ich regenerację. Odnotowano wpływ laseroterapii na układ krwiotwórczy, zwiększa liczbę erytrocytów, podwyższa ich odporność osmotyczną i uaktywnia szpik kostny. Zaobserwowano spadek limfocytów T oraz mniejszą produkcją przeciwciał, podczas gdy przy gojeniu się ran odnotowano wzmożoną aktywność żerną monocytów i neurofilów.
W badaniach w ludzkiej krwi wykazano, że promieniowanie lasera półprzewodnikowego (780nm) ma wpływ na zapalenie stawów, w którym udział biorą mediatory typu leukotrienów czy interleukin.

 

Jak podaje Bauer i Zimmermann w swoich publikacjach naukowych popartych badaniami i opisanymi w „Przewodniku Metodycznym po wybranych zabiegach fizykalnych” Poznań 2008, „Choroby Zwyrodnieniowe inne spojrzenie” Poznań 2008, zaobserwowano hamowanie wzrostu przepuszczalności naczyń krwionośnych, hamowanie narastania obrzęku, hamowanie formowania się ziarniny. Badano również wpływ promieniowania na układ krzepnięcia, wykazano niedokrzepliwość krwi z wydłużeniem czasu krwawienia, krzepnięcia, obniżeniem poziomu fibrynogenu oraz przedłużeniem czasu protromblinowego ma to szczególne znaczenie w leczeniu trudno gojących się ran, owrzodzeń podudzi oraz choroby niedokrwiennej serca. Stwierdzono również wzrost stężenia hormonów, adrenaliny i noradrenaliny zarówno w naświetlanych ranach jak i we krwi. Podają oni również, że promieniowanie ma wpływ na poziom stężenia histaminy i serotoniny. Zmiany stężenia takich substancji, jak histamina i serotonina, wiąże się bezpośrednio z zagadnieniem działania przeciwbólowego, promieniowania laserowego. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy możliwe są następujące mechanizmy:

• obniżenie przewodnictwa we włóknach czuciowych,
• zmiany w zakresie przewodnictwa w synapsach serotoninergicznych,
• pobudzenie wydzielania beta-endorfin we włóknach nerwowych i ośrodkowym układzie nerwowym.

 

Stosowanie laseroterapii dowodzi również, że w wyniku pobudzenia limfocytów następuje zwiększony napływ jonów wapniowych do komórki, zwiększenie wiązania oranżu akrydynowego z DNA oraz przebudowy jąderek. Świadczy to o zwiększonej przepuszczalności błony komórkowej limfocyta, pobudzeniu chromatyny jądrowej oraz zwiększeniu transkrypcji rybosomalnego DNA.

 

Podobnie chrząstka będąca tkanką łączną reaguje na naświetlanie, stwierdzono zwiększoną syntezę macierzy międzykomórkowej. Ciekawy efekt zaobserwowano napromieniowując odnerwione mięśnie. Okazuje się mianowicie, że promieniowanie laserowe hamuje zmiany charakterystyczne dla denerwacji mięśni, tj. wzrost liczby receptorów acetylocholinowych oraz obniżenie poziomu kinezy fosfokreatynowej. Wielokrotne badania ukazują wpływ lasera małej mocy na obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy, jest on czynnikiem modyfikującym stan czynnościowy zdrowej jak i uszkodzonej tkanki nerwowej, zwiększa potencjał nieuszkodzonych nerwów obwodowych oraz nerwów, które uległy zmiażdżeniu
w obrębie urazu przyśpiesza wzrost włókien nerwowych. Na podstawie zebranej literatury przez Bauer i Wiecheć Poznań 2008 (Kruik A.S., Mostanikow W A. Nauka i Technika Mińsk oraz Excerpta – Medica, Amsterdam, Londyn, New York, Tokio z 1992) udowodniono,
że promieniowanie niskoenergetyczne jest powodem wzrostu mitochondriów, co przejawia się zwiększoną o prawie 100% w syntezie DNA i RNA oraz będącej tego konsekwencją – nasilonej syntezie białek mechanizm powstawania nowych mitochondriów jest jednak obecnej nauce nie jasny. Ważnym zjawiskiem jest wzrost produkcji ATP. Wielu autorów badań podnosi kwestię wpływu światła laserowego na aktywność enzymów.

 

Reasumując dotychczas przytoczone dane, możemy stwierdzić, że oddziaływanie promieniowania laserowego małej mocy w zakresie światła czerwonego i podczerwieni na żywy organizm należy rozpatrywać na różnych poziomach strukturalnych.

 

Na poziomie tkanki obserwuje się następujące efekty:

• poprawa mikrokrążenia krwi,
• wzrost amplitudy potencjałów czynnościowych włókien nerwowych,
• działanie immunomodulacyjne,
• działanie hipokoagulacyjne,
• wzrost stężenia hormonów, kini i autakoidów,
• pobudzenie angiogenezy.

Na poziomie komórki stwierdza się:

• przyspieszenie wymiany elektrolitowej pomiędzy komórką a jej otoczeniem,
• wzrost aktywności mitotycznej,
• działanie antymutagenne,
• zmiana struktury ciekłokrystalicznej błon biologicznych,
• wzrost aktywności enzymów oraz zwiększenie syntezy ATP i DNA.

 

Wskazania do stosowania laseroterapii

 

Powołując się na się na literaturę prof. Sieron – Magnetoterapia i Laseroterapia Śląska Akademia Medyczna 1994r obecnie laseroterapia niskoenergetyczna stosowana jest w ortopedii, neurologii, dermatologii i reumatologii. Przede wszystkim leczenie obejmuje wiele chorób zaś wskazania stanowią choroby narządu ruchu, wszelkiego rodzaju zwyrodnienia, bóle nerwowe i mięśniowe, złamania, zwichnięcia, obrzęki a także choroby o podłożu reumatycznym. Leczeniu podlegają również owrzodzenia, rany pooperacyjne, zmiany
i przebarwienia skórne. W stomatologii ma on zastosowanie w chorobach przyzębia.

 

Poniżej podaje przykładowe stosowane procedury według prof. Bauer i Wiecheć:

• zespół bolesnego barku ( pr. podczerwone 830 lub 904nm dawka 4- 10J/cm2, 7-10 zabiegów w stanie ostrym -3-5 zabiegów w tygodniu, w stanie przewlekłym dawka
  4-12 J/cm2, 10-15 zabiegów w tym tygodniowo 5 zabiegów),
• zespół łokcia tenisisty ( pr. Podczerwone ( 830 lub 904nm dawka 4- 10J/cm2, 7-10 zabiegów w stanie ostrym -3-5 zabiegów tygodniu, w stanie przewlekłym dawka 5-15
  J/cm2, 10-15 zabiegów w tym tygodniowo 5 zabiegów),
• zapalenie okołostawowe kolana ( pr. podczerwone dawka 4-12J/cm2, 2-5 zabiegów tygodniowo, 8-10 zabiegów w serii 830 lub 904,
• Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego – promieniowanie podczerwone (830 lub 904nm) dawka 4-12Jcm/2, 5 zabiegów tygodniowo, 8 – 15 zabiegów w serii,
• Złamania promieniowanie z zakresu dalekiej i bliskiej podczerwieni daleka (10600nm), bliska (830, 890, 904 nm.) dawka 2 – 5J/cm2 dla promieniowania podczerwonego do
  50J/cm2, 5 zabiegów tygodniowo do kilkunastu zabiegów w serii.

 

Przeciwwskazania do stosowania laseroterapii
Zasadniczym ryzykiem stosowania niskoenergetycznego promieniowania laserowego jest możliwość uszkodzenia oczu pod wpływem ekspozycji na wiązkę promieniowania. Większość stosowanych laserów terapeutycznych nie powoduje wzrostu temperatury pod wpływem naświetlania jednak w przypadku transmisji promieniowania przez rogówkę i soczewkę oka następuje skupienie promieniowania w bardzo małym punkcie -około 10 – 20um. Wskutek tego dochodzi do miejscowego zagęszczenia energii, co może spowodować częściową lub całkowitą utratę wzroku. Z tego nawet krótkotrwałe kierowanie wiązki w stronę oczu jest niedozwolone. W przeciwieństwie do narządu wzroku nawet długotrwałe naświetlenie powierzchni skóry nie stanowi ryzyka wśród ludzi.

 

Łukowicz M
„Fizykoterapia Aspekty kliniczne i biofizyczne”
Wrocław 2009r

 

Dodatkowo zabiegów z laseroterapii nie stosujemy w leczeniu chorób: czynna gruźlica, ciąża, padaczka, choroba nowotworowa, nadczynność tarczycy, naświetlania gruczołów wydzielania wewnętrznego – gałek ocznych, ogólnego wyczerpania organizmu, podczas wysokiej gorączki, krwawienie z przewodu pokarmowego, menstruacji, a także podczas równoczesnego stosowania leków sterydowych przeciwzakrzepowych, jak również w chorobach o podłożu bakteryjnym, wirusowym lub grzybicznym, Przeciwskazaniem do stosowania laser jest wszczepiony rozrusznik serca, mastopia włóknista sutka, a także niewyrównana cukrzyca,

 

Podczas każdego wykonywanego zabiegu należy dbać o bezpieczeństwo własne jak i pacjenta zawsze. Dlatego, więc musimy przestrzegać przepisów BHP i stosować się do zasad w nich zawartych, które reguluje norma Nr PN-91-T-06700 – Bezpieczeństwo przy promieniowaniu emitowanym przez urządzenia laserowe. Klasyfikacja sprzętu. Wymagania i wytyczne dla użytkownika.